Voice en vision sterk in ontwikkeling

Barcodescanning, voicepicking, pick-to-light of een combinatie van deze technieken: de technische mogelijkheden voor het ondersteunen van orderpickprocessen zijn enorm. De selectie van de juiste techniek is niet alleen afhankelijk van het kostenplaatje, maar ook van andere factoren. En om de selectie nog lastiger te maken: er zijn nieuwe technieken in ontwikkeling zoals pick-by-vision.

In essentie zijn er drie technieken voor het ondersteunen van manuele orderpickprocessen: barcodescanning, voicepicking en pick-to-light. Over RFID hoor je de experts niet praten, zeker niet in de variant waarbij de barcodelabels op artikelen zijn vervangen door RFID-tags.

“RFID zou een interessante techniek zijn als je voor 100 procent kunt garanderen dat alle artikelen op een pallet bij het passeren van een RFID-poort worden geïdentificeerd. De techniek is echter nog niet zover”, doelt Paul Hermsen, directeur van system integrator Inther, op de gebrekkige prestaties van RFID in combinatie met vloeistoffen en metalen. Hans Overdijkink, sales manager van Knapp in de Benelux, deelt die mening. “We gebruiken RFID alleen incidenteel om de kunststof bakken op de conveyors in een zonepickingsysteem te volgen”, aldus Overdijkink.

Ook de variant waarbij RFID-tags worden gebruikt om picklocaties te identificeren, komt in projecten nauwelijks ter sprake. Bij die variant krijgt de orderpicker een RFID-antenne om zijn pols, waardoor op het moment dat de orderpicker met zijn arm de picklocatie nadert zonder extra handelingen de juistheid van de picklocatie wordt geverifieerd. Deze techniek is in Duitsland onder meer bij autofabrikant Opel toegepast. “Te veel crossreads”, luidt het probleem volgens Marcel Kars, vice-president bij AutoID-specialist Zetes voor Centraal-Europa. “Je moet technologie gebruiken waarbij de uitleesafstand van RFID-tags beperkt blijft zo’n tien centimeter. Maar dan kan het nog steeds misgaan als er een stukje metaal in de buurt ligt”, stelt Kars.

Kostenplaatje

Oké, RFID valt dus af. Blijven barcodescanning, voicepicking en pick-to-light over. Wanneer gebruik je nu welke techniek? Een gouden regel daarvoor valt niet te geven. Dus is het noodzakelijk om de operatie nauwkeurig te analyseren voordat de juiste techniek kan worden gekozen. Hoe ziet het orderprofiel eruit? Hoe staat het met de verdeling tussen snellopers en langzaamlopers? “De antwoorden op dit soort vragen bepalen hoe het optimale orderpickproces eruit ziet en welke techniek daarbij hoort”, vertelt Hermsen. Daarbij is het een kwestie van rekenen. Welke investering is noodzakelijk om een bepaalde techniek te implementeren en weegt die investering op tegen de voordelen? Met andere woorden: wat is het besparingspotentieel op jaarbasis en welke techniek levert de kortste terugverdientijd op?

Neem als voorbeeld zonepicking, een methode waarbij elke orderpicker slechts een kleine zone bestrijkt zodat loopafstanden beperkt blijven. De orderpicker ontvangt de order in de vorm van een klantenbak die via conveyors naar zijn zone wordt geleid. Vervolgens zijn er verschillende technieken mogelijk: barcodescanning, voicepicking of pick-to-light. Bij barcodescanning en voicepicking moet de picklocatie worden geverifieerd met een scan of door het oplezen van de checkdigit, een controlegetal. Bij pick-to-light wordt de juiste locatie aangeduid met een oplichtend lampje en/of display, waardoor geen extra handeling van de orderpicker is vereist. “Met pick-to-light kun je gemiddeld over een dag 350 tot 600 orderregels per uur halen, afhankelijk van de lengte van de zone. Dat red je met barcodescanning of voicepicking niet”, stelt Overdijkink. “Bij pick-to-light moet je echter op elke locatie een display monteren. Bij barcodescanning hoef je alleen de orderpicker met een apparaat uit te rusten, dat is ongetwijfeld goedkoper”, stelt Overdijkink.

Volgens Kars kan ook de hoogte van het investeringsbedrag een belemmering zijn om voor een bepaalde techniek te kiezen. “Heeft het zin om een apparaat van tien miljoen euro aan te schaffen om de capaciteit van 600 naar 1000 picks per uur te verhogen?”, vraagt Kars zich af, die met voicepicking in de farmacie al snelheden tot 600 stuks per uur heeft gehaald.

Snelheid versus foutkans

De terugverdientijd is slechts één aspect bij de keuze van een orderpicktechniek. In de praktijk zijn veel meer vragen van belang, bijvoorbeeld de vraag welke informatie tijdens het orderpickproces allemaal moet worden vastgelegd. Voor sommige artikelen kan het noodzakelijk zijn om batch- en/of serienummers te registreren. Ook bij wichtartikelen zoals levensmiddelen met een variabel gewicht – denk aan kaas – is het belangrijk om elk uniek artikel te kunnen identificeren. In dat geval is alleen pick-to-light niet voldoende en wat is het besparingspotentieel op jaarbasis?

Misschien wel net zo belangrijk als de kosten-batenafweging is de afweging tussen snelheid en foutkans. Fouten ontstaan als orderpickers een verkeerde picklocatie kiezen, het verkeerde aantal artikelen picken of het artikel op de verkeerde ladingdrager plaatsen. Al deze fouten zijn vrijwel helemaal te vermijden, maar dan zijn wel extra controlehandelingen nodig. Die gaan weer ten koste van de snelheid en de productiviteit. Volgens Kars is het mogelijk om de foutkans te reduceren tot 1 op de 50.000. “Het is bijvoorbeeld helemaal geen probleem om een orderpicker met een headset op de laatste vier cijfers van de EAN-code op te laten lezen. Het kost alleen veel tijd. Een supermarktketen zal niet snel voor deze techniek kiezen. Die neemt het voor lief dat af en toe eens vier in plaats van drie pakjes soep richting winkel gaan.”

Kars noemt als voorbeeld een project waarbij op de magazijntruck drukknoppen in verschillende kleuren zijn gemonteerd. De orderpicker kon elke pick bevestigen door de knop in te drukken met de kleur die ook op de picklocatie staat. “De foutkans is wat groter, maar mensen zijn minder tijd kwijt met scannen.”

Andere belangrijke aspecten zijn de inwerktijd van nieuwe medewerkers en de gewenste flexibiliteit in het warehouse. De lay-out van een warehouse met pick-to-light is wat minder gemakkelijk aan te passen dan van een warehouse waar alleen met voicepicking of barcodescanning wordt gewerkt. “Al deze afwegingen kunnen per artikelgroep weer anders uitvallen, denk aan een warehouse waar niet alleen pakjes soep maar ook navigatiesystemen liggen. . “De vraag is of je desondanks één systeem voor alle artikelgroepen kiest of per artikelgroep verschillende processen inricht”, stelt Kars, die ervoor pleit om niet de verschillende technieken als uitgangspunt te nemen, maar de wensen en eisen met betrekking tot het pickproces. Dan kan het zijn dat een andere en betere techniek de voorkeur krijgt dan de techniek die betrokkenen voor ogen hadden.

Combinatie van technieken

Een orderpicktechniek als barcodescanning is nagenoeg uitontwikkeld. De handheld terminals die daarvoor worden gebruikt, worden weliswaar steeds robuuster en gebruiksvriendelijker, maar dat heeft geen invloed op de snelheid of foutkans.

Datzelfde geldt in iets mindere mate voor pick-to-light. Het principe met lampjes en displays blijft onveranderd, wel proberen system integrators met allerlei foefjes nog wat extra voordelen te creëren. Inther heeft bijvoorbeeld een picklight ontwikkeld dat kan detecteren dat een orderpicker met zijn hand in een picklocatie heeft gestoken. Dat leidt tot minder fouten. Knapp probeert het gebruiksgemak te vergroten met zonecontrollers die extra functieknoppen bevatten, bijvoorbeeld voor correctie van aantallen, of oplichtende pijlen die aangeven of de orderpicker naar links of naar rechts moet.

Hermsen signaleert een toenemende belangstelling voor een orderpickmethode waarbij barcodescanning wordt gecombineerd met pick-to-light-elementen: pick-to-cart. Elke orderpicker neemt een kar mee waarop ruimte is voor meerdere bakken of dozen, die elk zijn voorzien van een pick-to-light-display. Zodra hij een picklocatie heeft gescand, gaan de displays branden van de bakken of dozen waarin de gepickte artikelen moeten worden gelegd. De kunst is om de orders bij elkaar te zoeken die de grootste overlap vertonen en dus de meeste synergievoordelen opleveren. “Een van de redenen voor de groeiende interesse in pick-to-cart is de trend dat orders steeds kleiner worden, onder meer als gevolg van de stijgende internetverkopen. Dat zijn vaak orders met weinig regels en weinig items. Op deze manier kunnen bedrijven toch nog vrij efficiënt orderpicken”, aldus Hermsen.

Over 2d-barcodes wordt veel gesproken, maar in orderpickprocessen worden ze nog weinig toegepast. Alleen in de farmacie worden 2d-barcodes gebruikt om extra productgegevens vast te leggen, bijvoorbeeld een batch- en serienummer. Uit oogpunt van tracking en tracing dient dan ook die 2d-barcode te worden gescand. Knapp is bezig met implementatie van een pick-to-lightsysteem waarbij dit fenomeen aan de orde was. “We hebben in de desbetreffende zones een flatbedscanner geïnstalleerd, zo’n scanner die je ook bij kassa’s van supermarkten ziet. Na elke pick hoeven ze de producten met 2d-barcode alleen maar even over die scanner te halen”, aldus Overdijkink.

Spraakonafhankelijk

De voicesystemen die nu nog het meest worden verkocht, zijn spraakafhankelijke systemen. Dat zijn systemen waarbij de stemkarakteristieken van elke gebruiker moeten worden vastgelegd door eerst een groot aantal commando’s in te spreken. Bij een spraakonafhankelijk systeem is dat niet nodig. “De techniek achter spraakonafhankelijke systemen is de laatste jaren enorm verbeterd. Over vijf jaar zullen implementaties voornamelijk met spraakonafhankelijke systemen gebeuren”, zegt Kars, die met Zetes het afgelopen jaar meer dan 10.000 gebruikers aan voicepicking heeft gekregen.

Inther heeft in december een nieuwe versie van zijn spraakonafhankelijk systeem gelanceerd, dat in de woorden van Hermsen nu al beter is dan spraakafhankelijke systemen. Dit systeem bevat bovendien een zelflerende module waarbij ‘on the job’ toch een stemprofiel van de gebruiker wordt opgebouwd. “Op die manier combineren we het beste van beide technieken”, stelt Hermsen. Volgens Kars is een volledig spraakonafhankelijk systeem al geschikt voor ‘native speakers’ van West-Europese talen. “In magazijnen met medewerkers die geen van deze talen spreken levert deze techniek nog problemen op.” Zetes heeft daarvoor adaptieve techniek ontwikkeld waarbij de gebruikers worden bijgetraind.

Kars signaleert wel een trend waarbij voicesystemen worden gecombineerd met polsterminals, zodat orderpickers ook kunnen beschikken over visuele informatie, denk aan een overzicht van de orderregels die moeten worden gepickt. Deze combinatie levert niet zozeer een productiviteitsstijging op, maar biedt mensen wel het gevoel meer grip op het proces te hebben. “Als wij onze klanten de mogelijkheid van een aanvullende polsterminal bieden, zien we steeds meer klanten die dat wel een prettig idee vinden.”

In principe is het ook mogelijk om één enkele terminal zowel voor voicepicking als barcodescanning te gebruiken. Van die mogelijkheid wordt volgens Kars weinig gebruik gemaakt. “Dat zou iets kunnen zijn voor kleine magazijnen waarbij medewerkers de ene keer bezig zijn met goederenontvangst en de andere keer met orderpicken. Maar in dergelijk kleine magazijnen is voicepicking vaak geen optie.”

Pick-by-vision

Een nieuwe trend is om visuele informatie op een andere manier dan alleen via handheld terminals te presenteren aan orderpickers. AMB introduceerde op Logistica anderhalf jaar geleden pick-to-graphics, dat onder meer bij Sligro in Veghel is geïmplementeerd. Via allerlei schermen op vaste punten wordt zo veel mogelijk informatie aangereikt, zelfs een foto van het te picken product. Via pijlen wordt de weg naar de volgende locatie gewezen. “Een waanzinnig systeem”, vindt Kars, “maar wel erg complex. Dat is niet een systeem wat je in een paar maanden neerzet. Er zitten erg veel afhankelijkheden in dit systeem.”

Volledig nieuw is pick-by-vision, een techniek waarbij extra informatie in het gezichtsveld van orderpickers wordt geprojecteerd. Knapp heeft de afgelopen jaren flink geïnvesteerd in deze techniek en inmiddels één systeem in Duitsland verkocht. Het systeem van Knapp bestaat uit een bril met daarin gemonteerd een camera en een gyroscoop die de stand van het hoofd meet. Met behulp van een raster van 2d-barcodes en de camera kan de positie van de orderpicker in het magazijn worden bepaald. Op basis van die informatie wordt extra informatie in de bril geprojecteerd. De juiste picklocatie wordt bijvoorbeeld met rood omlijnt. Elke keer als de orderpicker een hand naar de picklocatie uitsteekt, wordt het eveneens geprojecteerde aantal te picken artikelen met één afgeteld. Zodra het juiste aantal is gepickt, verandert de locatie van rood in groen en wordt met een pijl de weg naar de volgende picklocatie gewezen. “Je kunt zelfs knoppen projecteren die gebruikers virtueel kunnen indrukken. Het voordeel is dat je niet alleen je handen, maar ook je oren vrij hebt. Belangrijk is natuurlijk wel dat de bril licht is en niet irriteert”, stelt Overdijkink.

Juist vanwege dat laatste punt is Kars sceptisch over pick-by-vision. “Je hebt wel heel veel op je hoofd. Bovendien moeten mensen afwisselend scherpstellen op de locatie en op de geprojecteerde informatie, wat erg vermoeiend is.” Kars heeft nog wel een andere suggestie: een soort discolamp aan het plafond die zijn licht op de juiste picklocatie laat schijnen. “Ik heb er wel over gehoord, maar het nog niet in werking gezien.”