Het is woensdag 16 juni 2004 kwart over vier ’s nachts als de 25-jarige Lars van Rode op zijn elektropallettruck aan het werk is. Hij pakt een hoge pallet op en rijdt achteruit richting het diepvriesmagazijn.
Voordat hij het magazijn inrijdt, steekt hij zijn hoofd door het plastic flappengordijn om te controleren of de weg vrij is. Als hij niets ziet en verder achteruitrijdt, hoort hij alsnog een heftruck luid toeteren. Hij probeert nog in te grijpen, maar een aanrijding is onvermijdelijk.
Het linkerbeen van Van Rode raakt bij de aanrijding onherstelbaar beschadigd. Na tien maanden en vele operaties ziet de chirurg geen andere mogelijkheid dan amputatie. De Belgische student moet zijn leven voortzetten met een linkerbeen dat onder zijn knie is afgezet.
Na een lange revalidatieperiode krijgt hij zijn leven weer op de rit. Twaalf jaar lang bekleedt hij de functie van schepen oftewel wethouder in zijn woonplaats Lummen. Daarnaast vertelt hij zijn levensverhaal om mensen in het bedrijfsleven bewust te maken van de risico’s die ze lopen.
Elkaar scherp houden
Op de Dag van het Veilige Magazijn vertelt Van Rode hoe het ongeval heeft kunnen plaatsvinden. Hij vertelt wat de impact is geweest op zijn leven, maar ook op dat van zijn familie en zijn collega’s.
Van Rode pleit voor een cultuur waarin collega’s elkaar scherp houden. “Tijdens een sportwedstrijd is dat heel normaal. Op het voetbalveld peppen teamleden elkaar op. Ze houden elkaar scherp, geven tips en waarschuwen als er gevaar dreigt. Waarom gebeurt dat niet op de werkvloer? We hebben meer helden nodig die dat wel doen. Helden die veilig wíllen werken.”
